Het verhaal van Maple

​Een paar keer per week probeer ik een ochtendwandeling te maken. Meestal neem ik dezelfde route, rustige looppaden tussen groene velden, verborgen paden tussen huizen en achtertuinen. Wanneer ik halve weg ben, kom ik bij een klein park, met daarnaast een nog kleiner bos.
Als de tijd toelaat, ga ik het park in en bezoek ik mijn vriendin ‘Maple’.  Maple is de mooiste, oude esdoorn die ik ooit heb gezien. Ze heeft lange, gekronkelde en gedraaide takken die tot aan de grond reiken, en een enorme kroon. Aan de basis van haar stam heeft ze een perfecte plek gecreëerd die je uitnodigt om te gaan zitten en tegen haar leunen. Het is hier waar ik mij neerzit, trek mijn schoenen en sokken uit, steun op Maple en verbind mij met moeder Aarde. Ik geniet van de energie van die twee prachtige zielen en ik deel mijn liefde en dankbaarheid voor hun aanwezigheid.

​Op een bepaalde ochtend als ik contact maakte met Maple, vroeg ik of ze mij een idee zou kunnen geven voor de volgende blog. Terwijl ik met gesloten ogen naar het gezang van de vogels luisterde, krijg ik ineens een beeld van hoe mijn blote voeten met haar wortels verbonden waren. Het verhaal ontvouwt zich verder en ze liet me zien hoe haar wortels verbonden waren met het ondergrondse myceliumnetwerk, die alle bomen, planten, insecten en alle ondergronds leven, met elkaar verbind.
Ze toonde mij hoe deze netwerk een systeem is dat alles op Aarde ondersteunt. Het wordt gebruikt als een soort communicatie systeem waar informatie, hulp, of steun, verdeelt of gevraagd wordt. Er is  geen hamsteren of concurrentie hier, alleen samenwerking. Alle deelnemers nemen van de natuur alleen wat ze nodig hebben. Ze zorgen dat ze sterk en gezond zijn en waar het kan bouwen ze energie reserves op. Als er ergens een nood signaal via de myceliumnetwerk komt, geven wat ze kunnen af om zo het probleem op te lossen. Ze weten dat als er ergens een tekort is, het gevolgen heeft voor het hele netwerk. Dus, door voor hunzelf en elkaar te zorgen, creëren ze balans en alles floreert. Maple liet me dan zien hoe ze deel van dit netwerk uitmaakt, maar ik ook.
​​
Wat een mooi en krachtig beeld. Ze heeft goed thuisgebracht hoe alles op Aarde in verbinding staat, inclusief de mens. Niemand is een eiland op zichzelf, niemand is alleen. We zijn allemaal met elkaar verbonden op deze prachtige planeet en wij vormen samen een systeem, een netwerk, met de Aarde, de bomen, planten, dieren, enz. En om dit netwerk in balans te houden, hebben wij ook een rol te spelen. 

​Maple heeft deze belden met zachtheid en liefde overgebracht, maar er is een belangrijke boodschap aan deze verhaal verbonden. Om de Aarde en al het leven op haar te laten bloeien en floreren, moeten wij ook voor het netwerk zorgen. Elk van ons is nodig en speelt een cruciale rol hierin.
Door te zorgen voor onze energie, lichaam en geluk, vullen wij onszelf op. Wij kunnen dan liefde ervaren en delen, de natuur en elkaar appreciëren en waarderen en onze verbondenheid begrijpen. In deze verbondenheid, ervaren wij welke rol wij in deze systeem spelen en willen wij onze taak opnemen en voor de aarde en de wereld rondom ons zorgen. Zou ondersteunen wij het creëren van een balans en voldoende reserves. Als er ergens een nood ontstaat, zijn wij klaar met de nodige steun.
Ik Laat deze verhaal eventjes bij mij zitten en in mijn cellen bezinken, er is veel om over na te denken.

​Wanneer het tijd was weer mijn sokken en schoenen aan te trekken, bedankte ik Maple voor haar kennis met mij te delen. Ik gaaf haar een dikke knuffel en laat ik haar weten dat ik snel zou terugkomen.
Met een volle hart en hoofd, wandelde ik verder richting huis. Ik had nu een verhaal te schrijven.

Dikke knuffel,
​Dora